Εξωσωματική Γονιμοποίηση
Η εξωσωματική γονιμοποίηση αποτελεί μια σημαντική θεραπεία υπογονιμότητος, όταν άλλες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής έχουν αποτύχει. Εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο εκτός του σώματος της γυναίκας, δηλαδή στο εργαστήριο. Η μεταφορά του εμβρύου ή των εμβρύων στη μήτρα της μητέρας γίνεται εφόσον το ωάριο γονιμοποιηθεί και κατά τα πρώτα στάδια αναπτύξεως αυτού.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση γίνεται με δυο τρόπους:
Α) IVF: Όπου ωάρια και σπερματοζωάρια αφήνονται σε ένα ειδικό καλλιεργητικό υλικό, για να γίνει η γονιμοποίηση υπό κατάλληλες συνθήκες.
Β) ICSI (μικρογονιμοποίηση): Όπου εισάγεται το σπερματοζωάριο τεχνητά με ειδική βελόνα μέσα στο ωάριο.
Οι περιπτώσεις στις οποίες μία γυναίκα θα πρέπει να υποβληθεί σε εξωσωματική γονιμοποίηση είναι οι ακόλουθες:
-
Μη ύπαρξη σαλπίγγων ή ασθένεια αυτών – μη δυνατότητα χειρουργικής επεμβάσεως αποκαταστάσεως
-
Δευτεροβάθμια στειρότητα που οφείλεται σε αντισώματα σπέρματος
-
Ενδομητρίωση που δεν έχει ανταποκριθεί σε ιατρική ή χειρουργική θεραπεία
-
Κάποιος σημαντικός ανδρικός παράγοντας υπογονιμότητας, όπου στην περίπτωση αυτή τα σπερματοζωάρια πρέπει να ληφθούν χειρουργικά
-
Ανεξήγητη υπογονιμότητα μη ανταποκρινομένη σε άλλες θεραπείες
-
Αποβολή ή ανώμαλη γέννηση ως αποτέλεσμα γενετικών ασθενειών
-
Κάποιος παράγοντας ανδρικής υπογονιμότητος, με αποτέλεσμα την παρουσία χαμηλού αριθμού σπερματοζωαρίων ή χαμηλής κινητικότητος, αλλά υπάρχει αρκετό ενεργό σπέρμα για να επιτρέψει τη γονιμοποίηση στο εργαστήριο
(Για τις πιο συχνές, σχετικές με την υπογονιμότητα, ερωτήσεις πατήστε εδώ)
